Lange tijd werd de ziekenzalving, één van de zeven sacramenten, enkel uitgevoerd bij katholieken die op sterven lagen. Sinds het Tweede Vaticaans Concilie in de tweede helft van de twintigste eeuw wordt de ziekenzalving ook uitgevoerd bij katholieke zieken, zoals oorspronkelijk bedoeld. Er wordt dan chrisma (gewijde olie) aangebracht op het voorhoofd en op de handen van de zieke. Bovendien wordt er aan God gevraagd om de zieke bij te staan in zijn of haar genezingsproces. Vóór de ziekenzalving kan de zieke er eventueel voor kiezen om te biechten, en dus zijn of haar schulden te belijden. Na de ziekenzalving wordt gewoonlijk de communie uitgereikt. Als de zieke toch overlijdt, komt het dikwijls voor dat de regel  “gesterkt door de ziekenzalving” op de doodsbrief vermeld wordt.